Liliana Zeic, Powtarzalne czynności
„Dla nas wszystkich, dla siebie oraz dla Regenerakcji, chciałam podzielić się krótkim zapisem wideo, na którym plotę plecionkę słomianą używaną przeze mnie ostatnio do pracy nad artystycznym archiwum nienormatywnej herstorii kobiecej. Jestem queerowo-feministyczną artystką wizualną i przez ostatnie miesiące dużo zastanawiam się w swoich działaniach i w swojej codzienności nad tym, jak można przepracowywać traumę przez cialo. „Ma pani traumę pod skórą” powiedziała mi moja terapeutka. Wiem bardzo dobrze, że jako osoba żyjąca ze stresem mniejszościowym, mam ją także nad skórą – wszędzie, codziennie, systemowo.
To jest wiedza, którą dużo mi daje, która daje mi coś na start, nazwanie zawsze jest jakimś początkiem. Dzięki tej wiedzy otwieram się na możliwości zdrowienia, uczę się sluchać swojego ciala (choć jest to bardzo nowe doświadczenie), zaczynam dostrzegać jak mądre jest ciało i przekonuję się o tym coraz mocniej.
Dlatego chciałam podzielić się z Wami procesem mojej pracy, bo uważam że symbolicznie przedstawia on stan, do którego chcę dążyć. Polityczne zaangażowanie i feministyczna praca, która nigdy się nie kończy, poszukiwanie sposobów wizualizowania alternatywnych do tych zapisanych w patriarchalnej historii sztuki. A jednocześnie przestrzeń spokoju i medytacyjnej regeneracyjnej pracy rąk”.
Liliana Zeic, Powtarzalne czynności
Liliana Zeic (Piskorska) – rocznik 1988, artystka wizualna, doktora sztuk pięknych. Finalistka Forecast Forum w Haus der Kulturen der Welt w Berlinie w 2017 roku. Laureatka nagrody publiczności: Spojrzenia 2019: Nagroda Deutsche Bank oraz OP YOUNG 2020. W swojej działalności artystycznej analizuje problematykę społeczną z perspektywy radykalnej wrażliwości, zakorzenionej w praktyce i teorii feministyczno-queerowej. Skupia się na zależnościach pomiędzy państwem, tożsamością środkowo-europejską, a pozycją peryferyjnych tożsamości. Działa intermedialnie tworząc m.in. elementy instalacyjno-rzeźbiarskie, wideo i fotografie, pracuje z tekstem.